این شعر نوشته ی خودمه و در انتقاد به افرادیست که غرق در فضای مجازی شدند
تو هستی!
ای تو که در خانه بیکاری،نشستی با وجدانت مگر پیمان نبستی؟
نقشه هایت کو؟راهت کو دگر؟ تو نشستی و رژیمت را شکستی
اندر این تنگ مجازی همچو ماهی میروی هر جا،هر وقتی بخواهی
در فضایی میروی و مینویسی هر گروهی و در هر سمتی بخواهی
ای تو که چون در گروه سوژه نداری عکس های آن چنانی میگذاری
میروی هر بار سوی درس و مشقت باز هم نشد!تو انگیزه نداری
گر در این جمعت شود بحث سیاسی مینویسی مطلبی با باکلاسی
دیگران هم هر چه میخواهند بگویند تو مخالفی و در حال قیاسی
گر کسی صحبت کند از تنگ دستی حتم داری تنگ دستی را شکستی
پنج و یک هم میکشند با هم هلاکت علتش این است توافق هم تو هستی!
بهاره باورساد
#شعر
